Despre "Sasha"

Era un baiat inalt de statura cu ochi caprui si foarte de treaba ,iti dadeai seama de asta fara sa l cunosti prea bine.Era plin de viata si avea o pofta de viata pe care rar o intalnesti in ziua de azi,iubea viata si ce se putea numi frumos in viata,avea un vis,un vis ca oricare tanar,sa realizeze ceva in viata lui,sa si faca parintii mandri,sa ajute sora din toate punctele de vedere,da..avea un vis..sa plece cat mai departe din tara..nu conta unde..important era sa fie o tara straina,in care el va munci din greu si va castiga bani cinstiti,cu care isi va ajuta familia,visa sa zboare peste tari si hotare.Din pacate destinul,soarta sau poate insusi Dumnezeu nu a vrut ca lukru acesta sa se intample,toate usile posibile de a lungul anilor la care el a batut,i-au fost inchise,in schimb a fost menit sa cunoasca cea mai crunta boala de pe acest pamant.Zvonul,stirea a avut un impact foarte puternic asupra familiei,asupra prietenilor,chiar si asupra cunostintelor..totul s-a petrecut in 2 luni de zile dupa prima operatie de la care s a declansat boala.Nu,nu a fost timp de acomodare..pt absolut nimeni..inclusiv pt el,a sperat pana in ultima clipa ca totul va reveni la normal si el isi va continua traind viata cu o mica sperietura trasa care spera el ii va schimba modul de a trai si de a gandi.Dar NU!nu a fost asa,boala nu a avut mila de el si nici de familia lui.Nu,nu a vrut sa plece,nu a vrut sa si abandoneze familia,a luptat cu toate puterile lui pana in ultima clipa,au fost lacrimi de durere,lacrimi de ciuda,lacrimi de iubire,lacrimi de parere de rau,a fost chinuit de dureri groaznice pana in ultimul moment,pana la ultima lui suflare,dar a fost in zadar,a pierdut,a fost o lupta in care invingatorul deja se banuia de la bun inceput,o lupta in care inamicul era unu singur si invinsi erau cele sute de persoane care la-u condus pe ultimul lui drum...

Tuzno je kad osobe koje poznajes postanu osobe koje si poznavao. Kada mozes proci pored nekoga kao da nikada nije bio veliki deo tvog zivota. I kako si nekada mogao pricati s nekim satima a sada ga nema vise. Ne razumem kako se mozes smejati ceo dan, a zaspati u suzama ponoci. Kako se slike nikada ne menjaju, a ljudi u njima da. Kako mozemo voleti tako nevino, a to se moze pretvoriti u mrznju tako brzo. Kako najbolji prijatelj moze postati najgori neprijatelj, a kako je cudno kad najgori neprijatelj postane najbolji prijatelj. Kako se ‘zauvek’ pretvara u nekoliko kratkih meseci, za koje bi dala sve da se vrate. Kako mozemo pustiti nesto za sta smo nekada rekli da ne mozemo ziveti bez toga. Kako iako znamo da je pustanje neceg bolje za nas, boli jednako. Kako ljudi koji smo jednom hteli provesti svaki trenutak zajedno, sada su na nebu brez povratka. Kako miris osobe ostaje s nama i kad osobe nestanu. Kako ljudi daju obecanja i daju vam srce da ce ih ispuniti, makar znaju kako cesto se dogodi da se obecanja prekrse. Kako vas ljudi mogu izbrisati iz svojeg zivota samo zato sto je to jednostavnije nego pokusati ispraviti stvari.Kako svemu jednom mora doći kraj, ali nije kraj ono što se dešava sa nama. Ne prestaje život zato što smo mi prestali da dišemo. Kraj je onda kada nemamo sa kim više da pričamo, kad nemamo više kome da pišemo, kad zalutamo u tišinu iz koje povratka nema.Kad nas smrt rastavi...